En büyük korku,karanlık
Çocukların en çok korktukları şeylerin başında kuşkusuz karanlık geliyor. Bakıp da görememek gerçeğine bir de hayaletti öyküler eklenince,çocuğun sonsuz hayal dünyasında korkular dallanıp budaklanıyor. Karanlık korkusu en sık 3-5 yaş grubunda ortaya çıkıyor. Soyut korkuların (canavar,hayalet gibi) ortaya çıkması ise oyasından sonra başlıyor. Çünkü bu yaştan itibaren çocuk zihinsel olarak soyut düşünüyor. İşte,tam da bu sırada ailelere büyük görev düşüyor. Ancak çocuğa doğru yaklaşmak korkuların kendiliğinden ortadan kaybolmasına yardımcı oluyor. Çocukluk korkuları aile içinde ya da bir uzman değerlendirilmesi neticesinde çözümlenmezse yetişkinlikte de bu korkular devam edebilir.
Çocuğunuz anlaşıldığını hissetsin
Ailelerin yapması gereken tek şey,çocukla empati kurabilmek. Nasıl ki başkalarının duygularımızı hafife almasından hoşlanmıyorsak,çocuklarımız da aynı şeyi hissediyor. Bu yüzden korkusu olan bir çocuğu asla yargılamamak gerekiyor. Karanlıktan korkacak ne var?"gibi sorularla çocuğu aşağılamak,onu utandırmak korkularını daha fazla arttıracaktır. "Haklısın,korkmuş olabilirsin"gibi empati kuran ifadeler sarf etmek ise çocuğunuzu anlamanıza yardımcı olur.
Güven duygusu aşılayın
Sevmek,üzülmek gibi korkmak da doğal bir duygu. Hatta gelişimin bir parçası. Ebeveynlere düşen,çocuklarının korkularıyla ilgili gözlem yapmak. Anlayışlı ve iş birliğine dayalı bir yaklaşım faydalıdır. Çocuğu dinlemek,onunla daha fazla vakit geçirmek ve korkulan objelerle ilgili bilgilendirme yapmak,sorunun aşılmasına katkı sağlar.
Psikolog Ferahim Yeşilyurt