Ciltten emilen ultraviyole ışınlarının cilt hücrelerindeki protein,lipid ve DNA yapılarında hasara yol açar. Bu hasar çok kez tamir ediliyor. Ancak güneş ışığına yoğun maruz kalındığında,hücredeki tamir mekanizmaları çalışamıyor. Sonunda DNA mutasyonu denen genetik değişiklikler meydana geliyor.
Kontrol edilemeyen hücreler de aşırı çoğalmaya başlayınca cilt kanseri gelişiyor. Ozon tabakası güneş ışınlarına karşı doğal kalkan görevi görüyor ve cildimizi koruyor. Ancak ozon tabakasının kalınlığı her yerde aynı olmadığı gibi,son 15 yılda önemli oranda inceldi. Eskisi kadar koruyucu değil. Bu da tüm dünyada cilt kanserlerinde önemli artışlara yol açmıştır.
Dr. Hande Akıncı